بررسی نیازهای آموزشی پزشکان خانواده روستایی دانشگاه علوم پزشکی کرمان

زمینه و هدف: تعیین اولویت ها و روش های مناسب آموزشی، امکان استفاده بهینه از منابع محدود و در دسترس را فراهم می نماید. به دلیل نقش مؤثر پزشکان خانواده در ارتقای سلامت و لزوم طراحی برنامه آموزشی مبتنی بر نیازسنجی، این مطالعه به بررسی نیازهای آموزشی پزشکان خانواده روستایی شاغل در دانشگاه علوم پزشکی کرمان پرداخت. روش کار: مطالعه توصیفی- تحلیلی- مقطعی حاضر در سال 1393 با حضور 102 پزشک خانواده روستایی که به روش سرشماری انتخاب شدند، انجام گردید. ابزار پژوهش، پرسش نامه محقق ساخته دو بخشی بود که روایی آن توسط استادان صاحب نظر مورد تأیید قرار گرفت. پایایی پرسش نامه نیز با روش آزمون- بازآزمون و ضریب cronbach¢s alpha برابر با 96/0، تأیید گردید. داده ها با کمک آزمون های آماری در نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بیشترین نیاز آموزشی شامل ختنه، بیوپسی از پوست و مخاط، کشیدن ناخن و برداشت خال و زگیل بود. آموزش مداوم به عنوان اولین اولویت شیوه آموزشی مؤثر اعلام گردید. بین نیاز آموزشی پزشکان خانواده با سابقه کار کلی و سابقه کار در برنامه پزشک خانواده ارتباط معنی داری وجود داشت، اما بین نیاز آموزشی با جنس، سن، محل تحصیل و فاصله تحصیلی رابطه معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: به منظور ارتقای سطح دانش و مهارت پزشکان خانواده، ضمن بازنگری در برنامه آموزشی پزشکان عمومی، طراحی برنامه آموزشی مبتنی بر نیازسنجی ضروری به نظر می رسد. بنابراین پیشنهاد می شود، مسؤولین حوزه سلامت و آموزش مداوم دانشگاه علوم پزشکی کرمان، نتایج مطالعه حاضر را در تدوین برنامه ریزی آموزشی مد نظر قرار دهند تا منجر به ارتقای اثربخشی این برنامه گردد.